Shotokan

De stijl Shotokan-karate, de stijl die onze vereniging beoefent, is ontstaan op Okinawa bij Japan en ontwikkeld door een schoolmeester, Gichin Funakoshi, die gezien wordt als de vader van het moderne karate. Gichin Funakoshi begon al jong, op een leeftijd van circa elf jaar oud, bij verschillende meesters te trainen en rond 1900 stichtte hij zijn eigen karatestijl: het Shotokan.

Samen met zijn zoon Yoshitake Funakoshi ontwikkelde hij het karate verder. Gichin vond het voor het Shotokan essentieel dat elk techniek met kracht en kime uitgevoerd werd. Hiervoor was het belangrijk dat men in de eerste plaats een optimale stabiliteit had, die men verkreeg door het trainen in lage, diepe standen, waardoor de been- en heupspieren optimaal ontwikkeld worden. De maximale krachtontwikkeling komt tot stand door het trainen van technieken met een zo groot mogelijke baan. En kime ontstaat door alle kracht en energie te concentreren op het eindpunt van de techniek en het op dat moment aanspannen van de spieren. Dit kan men zien als de basis van het Shotokan-karate. Tot aan de bruine band wordt aan deze basis veel aandacht geschonken, omdat dit belangrijk is voor de verdere ontwikkeling.

Onder invloed van Yoshitaka Funakoshi werd het karate dynamischer. Er werd meer aandacht geschonken aan het kumite (het vrij vechten) en er kwamen andere standen. In eerste instantie werd alleen O-Waza (lange baantechnieken) getraind, maar er werden ook steeds meer Ko-Waza (korte baantechnieken) aan toegevoegd, omdat die beter geschikt zijn voor het vrije gevecht. In 1965 werd een leerling van Funakoshi, Taji Kase, met enkele assistenten naar Europa gestuurd om daar het karate verder te ontwikkelen.

Het Shotokan-karate wordt getraind in de non-contact vorm, wat wil zeggen dat men elkaar niet raakt, in ieder geval niet vol raakt. Bij de training en wedstrijden wordt er wel getoucheerd, maar niet doorgeslagen, dit in tegenstelling tot het full-contact karate. In dit ‘niet doorstoten’ ligt de essentie van het Shotokan-karate. Het niet raken; het kunnen stoppen wanneer jij dat wilt, maar met het gevoel ook door te kunnen gaan als het nodig is. Dit kunnen stoppen is niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Men moet namelijk in staat zijn om door eigen wilskracht een met kracht en kime uitgevoerde techniek op elk willekeurig moment te stoppen. Dit maakt het Shotokan-karate zo moeilijk en dit aspect hoort tot het vormende karakter van het karate.